Ραζόρι, Tζοβάνι

(Rasori, 1766 – 1837). Ιταλός γιατρός και πατριώτης. Ήταν καθηγητής της εσωτερικής παθολογίας και πρύτανης του πανεπιστήμιου της Παβίας, αλλά επειδή ήρθε σε σύγκρουση με τους συναδέλφους του, αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Πήγε τότε στο Μιλάνο, όπου ίδρυσε τη δημοκρατική εφημερίδα Amico della liberta et dell’ nguagliauza. Στην περίοδο της μεταπολίτευσης (1798) διeτέλεσε γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών, επόπτης του μεγάλου νοσοκομείου του Μιλάνου και αρχίατρος της γαλλικής στρατιάς του Μασενά στην Τζένοβα, στην περίοδο της αυστρορωσικής κατοχής της Ιταλίας. Όταν έγινε η κατάληψη της Λομβαρδίας από τους Αυστριακούς, ο Ρ. θεωρήθηκε ύποπτος για συνωμοσία μαζί με τους καρμπονάρους και τον έκλεισαν για τέσσερα χρόνια στα φρούρια της Μάντοβα και του Μιλάνου. Το 1818, μετά την απελευθέρωσή του, ξαναγύρισε στη θέση του στο νοσοκομείο του Μιλάνου, όπου έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του. Έγινε γνωστός από τη θεωρία του τού αντερεθισμού. Ο Ρ., ενώ αρχικά υποστήριζε ότι η ζωή διατηρείται με βάση διάφορους ερεθισμούς αργότερα την αποκήρυξε, υιοθετώντας τελείως αντίθετες απόψεις. Έγραψε επίσης πολλά ιατρικά έργα και ασχολήθηκε και με μεταφράσεις ξένων συγγραφέων.